22 ปี ตราไก่ “แชมป์โลก” Part 2

หลังจากรู้จักกับ 11 ผู้เล่นของทีมชุดแชมป์โลกในปี 1998 ของทีมชาติฝรั่งเศสกันไปแล้ว วันนี้เรามารู้จักกับอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือของ แชมป์โลก แห่งประวัติศาสตร์ของ ประเทศฝรั่งเศส ทีมนี้กันต่อเลย

มาต่อกันที่หมายเลข 12-18

หมายเลข 12 : เธียร์รี่ อองรี [กองกลาง-ปีก]

ในเวลานั้น อองรี อายุเพียง 20 ปี และเขาลงเล่นในฐานะ กองกลางริมเส้นฝั่งซ้ายของทีม น่าเสียดายที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในเกมรอบชิงชนะเลิศ หลังการคว้าแชมป์โลก เขาเจอช่วงเวลาที่ยากลำบากกับ ยูเวนตุส ครึ่งฤดูกาล ก่อนที่จะย้ายมาเล่นกับ อาร์เซนอล และเปลี่ยนมาเล่นเป็น กองหน้า ซึ่งส่งให้เขากลายเป็นตำนานของสโมสรปืนใหญ่ตลอดชีวิตที่เหลือ ก่อนย้ายไป บาร์เซโลน่า ได้แชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก ที่รอคอย และสุดท้ายเลือกย้ายไปเล่นฟุตบอลในอเมริกา กับ นิวยอร์ค เร้ดบูลล์ และแขวนสตั๊ดที่นั่น

หลังจากเลิกเล่นเขาเข้าสู่วงการสื่อมวลชนก่อน ในฐานะ นักวิจารณ์เกม ก่อนจะเข้ามารับงานคุมทีมเอง โดยรับงานกับ อาแอส โมนาโก ที่ไม่ประสบความสำเร็จเลย ก่อนที่ล่าสุดจะรับงานกับ มอรทรีอัล อิมแพคส์ สโมสรที่ลงเล่นใน เมเจอร์ ลีก สหรัฐอเมริกา

หมายเลข 13 : แบร์กนาร์ ดิโอแม้ด [ปีก]

เป็นหนึ่งในนักเตะที่ติดทีมชุดแชมป์โลก ด้วยฟอร์มในฤดูกาลก่อนฟุตบอลโลกอีกคน เวลานั้น ดิโอแม้ด ลงเล่นกับ โอแซร์ และติดทีมชาติรวมทั้งหมด 8 เกมเท่านั้นตลอดชีวิตของเขา แต่ในฟุตบอลโลก 1998 เขาลงเล่นสามเกมด้วยกัน หลังจากนั้น เขาก็ย้ายไปเล่นกับ ลิเวอร์พูล ซึ่งกลายเป็นความทรงจำสีจาง เพราะเขาแทบไม่ได้เล่นเลย หลังจากนั้นก็ย้ายกลับไปเล่นในฝรั่งเศสกับอีกหลายทีมจนกระทั่งเลิกเล่นในปี 2008 หรือ สิบปีหลังการได้แชมป์โลกพอดี

ดิโอแม้ด เลิกเล่นพร้อมกับการยังคงอยู่ในวงการฟุตบอล ในแบบที่ค่อนข้างเงียบ และเรียบง่าย ปัจจุบัน เขารับงานกับสมาคมฟุตบอลทีมชาติฝรั่งเศส โดยล่าสุดเขาทำงานเป็นผู้จัดการทีมชาติฝรั่งเศสชุดอายุต่ำกว่า 19 ปี

หมายเลข 14 : อแลง โบโกซิยง [กองกลาง]

กองกลางประสบการณ์โชกโชนคนนี้ ในวันที่เป็นแชมป์โลก เขาคือ นักเตะของ ซามพ์โดเรีย และมีส่วนกับทีมหลายเกม รวมถึงเกมรอบชิงชนะเลิศที่ลงเล่นเป็นตัวสำรอง หลังจากนั้นเขาย้ายไปเล่นกับ ปาร์ม่า ตามด้วย เอสปันญ่อลในสเปน เป็นหนึ่งใน นักเตะ ที่ประสบความสำเร็จไม่มากนัก เพราะติดทีมชาติเพียง 26เกมเท่านั้น หลังจากเลิกเล่น เขารับงานเป็นผู้ช่วยโค้ชทีมชาติฝรั่งเศส ในยุคของ เรย์มองต์ โดเมอเนค ตามด้วย โลรองต์ บลองก์ ก่อนที่ ดิดิเยร์ เดส์ชองส์ จะเข้ามาคุมทีมชาติฝรั่งเศสในปี 2012 ปัจจุบันเขารับงานกับสมาคมฟุตบอลทีมชาติฝรั่งเศส ในฐานะของ ผู้อำนวยการเทคนิคของทีมชาติ

หมายเลข 15 : ลิลิยอง ตูราม [กองหลัง]

“ตูตู้” มีความทรงจำที่งดงามกับ ฟุตบอลโลก 1998 ไม่น้อยกว่าใคร เมื่อเขาได้ยกระดับจากแบ็คขวาฟอร์มดี สู่การเป็นระดับโลกในตำแหน่งนี้ รวมถึงการยิงสองประตูในเกมรอบรองชนะเลิศที่เอาชนะโครเอเชีย คือสองประตู ตลอดการเล่นทีมชาติ 142 เกมของเขาด้วย

หลังจากคว้าแชมป์โลก และแชมป์ยูโร 2000 เขากลายเป็นแบ็คขวาที่แพงที่สุดในโลกในปี 2001 จากการย้ายไปเล่นกับ ยูเวนตุส ก่อนที่จะลงเล่นกับ บาร์เซโลน่า อีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม การย้ายไปร่วมงานกับ เปแอสเช ในช่วงฤดูกาล 2008-2009 ต้องล้มเหลวเนื่องจากเขาถูกตรวจพบว่ามีปัญหาเกี่ยวกับกล้ามเนื้อหัวใจ และตัดสินใจเลิกเล่นฟุตบอลอาชีพทันที

ปัจจุบัน เราจะเจอเขาได้ตามหน้าสื่อมวลชนหลายแขนง รวมถึงในเรื่องเกี่ยวกับการเมือง ซึ่งเขามีส่วนร่วมในการออกเสียง วิจารณ์เรื่องการเมืองในฝรั่งเศส ขณะที่ทายาทของเขา มาร์คัส ตูราม กำลังสร้างชื่อในฐานะของ กองหน้า ตัวหลักของสโมสร โบรุสเซีย มึนเช่นกลัดบัค ในเยอรมัน

หมายเลข 16 : ฟาเบียง บาร์กเตซ [ผู้รักษาประตู]

“แฟ้บ” คือนายทวารตัวหลักของทีมชุดนี้ รวมถึงในยูโร 2000 ซึ่งด้วยผลงานความสำเร็จของทีมชาติ ทำให้เขาได้ย้ายไปร่วมงานกับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในฐานะ อีกหนึ่งตัวแทนของ ปีเตอร์ ชไมเคิ่ล แต่ก็ไม่สามารถยืนระยะได้นานเนื่องจากฟอร์มไม่สม่ำเสมอ และผิดพลาดบ่อยครั้ง สุดท้ายเขาเลือกย้ายกลับมาเล่นกับ มาร์กเซย์ ก่อนเลิกเล่นฟุตบอลอาชีพกับ นองส์ ในปี 2007 โดยหลังจากเลิกเล่นเขาหวนมารับงานโค้ชกับทีมชาติฝรั่งเศสอยู่พักใหญ่

หมายเลข 17 : เอมมานูเอล เปอตีต์ [กองกลาง]

นี่คือผู้ทำประตูสุดท้ายในฟุตบอลโลก 1998 ประตูตอกฝาโลงทีมชาติบราซิล ในเกมรอบชิงชนะเลิศ เป็นปีทองของ เปอตีต์ อย่างแท้จริง กับการย้ายมาเล่นเป็นกองกลาง เมื่อย้ายมาเล่นกับ อาร์เซนอล ในฤดูกาลก่อนฟุตบอลโลกจะเริ่มต้นขึ้น หลังจากนั้นเขาก็ย้ายไปบาร์เซโลน่า ซึ่งคือความผิดหวังอย่างแรง เมื่อเขาไม่ได้ลงเล่นในตำแหน่งกองกลางอีกเลย และหลุดจากทีม ก่อนจะเลือกย้ายกลับมาเล่นในอังกฤษกับเชลซี ก่อนที่สุดท้ายแล้ว เปอตีต์ จะเลิกเล่นด้วยปัญหาอาการบาดเจ็บหัวเข่า

ชีวิตหลังการเลิกเล่นฟุตบอล เปอตีต์ รับงานหลายอย่าง ที่เด่นชัดที่สุดคือการทำงานกับสื่อมวลชนในอังกฤษ หลายสื่อด้วยกัน และเขาเป็นหนึ่งในนักเตะ ชุดแชมป์โลก ที่เดินทางมาประเทศไทย บ่อยครั้งมากที่สุดคนหนึ่งอีกด้วย โดยเขาเคยบอกว่าชอบบรรยากาศของเมืองไทย

หมายเลข 18 : ฟรองค์ เลอเบิฟ [กองหลัง]

เลอเบิฟ ลงเล่นในเกมรอบชิงชนะเลิศในฐานะตัวจริง คู่กับ มาร์กแซล เดอไซญี่ ซึ่งเวลาต่อมาทั้งสองคนได้ร่วมงานกันที่ เชลซี ก่อนที่เขาจะย้ายไป มาร์กเซย์ ในปี 2001 ตามด้วยการลงเล่นในตะวันออกกลางกับสโมสร อัล ซาดด์ และ อัล วัครา ซึ่งเขาเลิกเล่นฟุตบอลอาชีพในปี 2005 โดยชีวิตของเขาหลังเลิกเล่น เขาตัดสินใจเข้าสู่วงการภาพยนตร์ ซึ่งเขาเคยใช้ชีวิตใน ฮอลลีวู้ด นานถึงสองปีด้วยกัน และเคยรับบทบาทเล็กๆ ในรายการทีวีด้วย รวมถึงภาพยนตร์ในฝรั่งเศส ทั้งนี้ เขายังคงทำงานเป็นคอมเมนเตเตอร์ ให้สถานีโทรทัศน์ในฝรั่งเศส

ป้ายท้ายด้วย 19-22

หมายเลข 19 : คริสติยอง การอมเบอ [กองกลาง]

“เจ้าชายอสูร” เป็นอีกคนที่ลงเล่นในเกมรอบชิงชนะเลิศ ในฐานะตัวจริง เขาลงเล่นกับ เรอัล มาดริด ที่ทำให้เขากลายเป็น นักเตะแชมป์ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก ก่อนจะออกไปผจญภัยในอีกหลายสโมสรในหลายลีก ไม่ว่าจะเป็น มิดเดิ้ลสโบรซ์ [อังกฤษ], โอลิมเปียกอส [กรีซ], เซอร์เวตต์ [สวิสเซอร์แลนด์] และ บาสเตีย ทีมในบ้านเกิดของเขาที่ฝรั่งเศส เมื่อเลิกเล่นเขารับงานกับ ฟีฟ่า หลายครั้งในการโปรโมท ฟุตบอลโลก ในแต่ละการแข่งขัน รวมถึงการรับงานเป็นที่ปรึกษาให้กับสโมสร โอลิมเปียกอส หนึ่งในสโมสรเก่าของเขาเอง

หมายเลข 20 : ดาวิด เทรเซเก้ต์ [กองหน้า]

“เทรเซโกล” ในวันนั้น เขายังไม่มีฉายานี้นำหน้า เขาสร้างผลงานได้ดีในฟุตบอลโลก 1998 และโมนาโก ก่อนจะกลายเป็นที่จดจำตลอดชีวิต เมื่อเขายิงประตู “โกลเด้นโกล” ในรอบชิงชนะเลิศยูโร 2000 ให้ทีมชนะ อิตาลี ในรอบชิงชนะเลิศ อย่างไรก็ตามในฟุตบอลโลก รอบชิงชนะเลิศ ปี 2006 เขาพลาดจุดโทษในการเจอกับ อิตาลี อีกครั้ง และทำให้ อิตาลี คว้าแชมป์ในที่สุด ขณะที่ระดับสโมสร เขาลงเล่นกับยูเวนตุส นานถึง 10 ปี ก่อนตัดสินใจย้ายไปเล่นกับ เอร์กูเลส สโมสรในสเปน รวมถึง ริเวอร์เพลท ทีมที่เขาชื่นชอบในวัยเด็กในฐานะคนที่มีเชื้อสายอาร์เจนตินาอยู่ในตัว ตามด้วย นิวเวลล์ โอลด์ บอยส์ และพูน ซิตี้ ทีมใน อินเดีย หลังจากเลิกเล่นเขาเดินทางไปทั่วโลก ในฐานะตัวแทนของสโมสร ยูเวนตุส ทีมที่เขาใช้ชีวิตในฐานะ นักเตะ อาชีพยาวนานที่สุดในชีวิตของเขา

หมายเลข 21: คริสตอฟ ดูการ์รี่ [กองหน้า]

“ดูก้า” มีช่วงเวลาที่ล้มเหลวกับ บาร์เซโลน่า ในฤดูกาลก่อนฟุตบอลโลกจะเริ่มต้นขึ้น แต่ก็ยังได้รับโอกาสเข้าร่วมทีมชาติ และเขาคือ ผู้ยิงประตูแรกในทัวร์นาเมนต์ให้กับทีมชาติด้วย หลังจากนั้นย้ายไปเล่นกับ มาร์กเซย์ ตามด้วย บอร์กโดซ์ แต่ที่สร้างความฮือฮาที่สุดคือการย้ายมาเล่นกับ เบอร์มิงแฮม ซิตี้ ที่เขาย้ายมาแล้วช่วยให้ทีมรอดตกชั้น ก่อนที่สุดท้ายจะเลิกเล่นกับ กาตาร์ เอสซี ในปี 2005 หลังจากเลิกเล่น เขาทำธุรกิจส่วนตัว และก็ทำงานด้านสื่อมวลชนเป็นหลัก

หมายเลข 22 : ลิโอเนล ชาบงนิเยร์ [ผู้รักษาประตู]

นายทวารจาก โอแซร์ ถูกวางตัวเป็นนายทวารมือสามของทัวร์นาเมนต์ ซึ่งเขาไม่ได้ลงเล่นเลย แต่มันก็คุ้มค่าที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์นี้ โดยหลังการคว้าแชมป์โลก เขาตัดสินใจหาความท้าทายใหม่ด้วยการย้ายไปเล่น ในสกอตแลนด์ กับ กลาสโกว์ เรนเจอร์ส ตามด้วย โลซานน์ สปอร์ต ทีมในสวิสเซอร์แลนด์ หลังจากนั้นเขาผ่านงานคุมทีมมาแล้วหลายครั้ง ในหลายสโมสร และทีมชาติ รวมถึงเป็นที่ปรึกษาให้กับสโมสรฟุตบอลในอินโดนีเซีย ก็เคยมาแล้ว เป็นหนึ่งในนักเตะที่โปรไฟล์เงียบมากอีกคนหนึ่งสำหรับทีมชุดแชมป์โลก

และทั้งหมดนี้คือ 22 ขุนพล ในวาระครบรอบ 22 ปี แห่งการคว้าแชมป์โลก 1998 ของทีมชาติฝรั่งเศส ที่เรานำมาฝากกันในวันนี้ กับเรื่องราวของวงการฟุตบอล ที่คุณคิดถึง…พบกันใหม่ครั้งต่อไปครับ